Graphic Novels

Kiekeboe, Suske en Wiske, Jommeke ... Ik heb er nooit echt iets voor gevoeld. Een strip dirigeert je gedachtestroom en schept meteen een beeld over de setting, de personages, het verhaal ... Hierdoor wordt een deel van de eigen fantasie uitgeschakeld, en dit is net wat ik zo geweldig vind aan lezen: jezelf verliezen in de fantasie waardoor je in het boek verzonken bent. Deze magie ontbreekt bij een strip waardoor je meteen met beelden geconfronteerd wordt. Je verbeelding wordt voor een groot deel gewoon uitgeschakeld, jammer! Natuurlijk zijn er ook veel voordelen te vinden bij deze beeldende romans. Mensen, en leerlingen, die het moeilijk hebben om aan een boek te beginnen, ondervinden wellicht een minder grote drempel om een strip vast te nemen. De beelden kunnen bovendien extra perspectief bieden en geven meer (zintuigelijke) info. Een strip is echter erg kort en de verhaallijnen zijn meestal niet echt spectaculair. Gelukkig is er dan de graphic novel! Een strip met het karakter van een roman.

Ik nam twee totaal verschillende graphic novels onder de loep. Ik las Vijfduizend kilometer per seconde van Manuele Fior en Pablo (deel 1: Max Jacob) door Julie Birmant en Clément Oubrerie. Beide uitgegeven door Blloan.