Wat ik weet

Julie Berry

Sommige boeken hebben niet veel tijd nodig om een kamer in je boekenhart te veroveren. Al na het lezen van de eerste zinnen gebeurt er dan haast iets magisch. Een soort liefde op de eerste zin die je boekenhart vol met warmte vult. Ik las het bijna poëtische verhaal met grote ogen vol verwondering in enkele uren uit. Meteen nadat ik de laatste zin gelezen had, bestelde ik het boek om bij mijn persoonlijke collectie te voegen.

Je kwam niet.

De hele avond heb ik in de wilgenboom op je gewacht,

heb ik met zoemende muggen rond mijn hoofd en klevend

sap in mijn haar uit zitten kijken tot je zou terugkomen uit

het dorp.

Maar je bleef zo lang weg. Je kwam helemaal niet.

Wat ik weet vertelt het verhaal van Judith Finch. Nadat ze twee jaar lang vermist was, keert ze terug naar haar thuisdorp, het kolonistenstadje Roswell Station. Haar broer en moeder ontvangen haar in eerste instantie met open armen, maar twee jaar is een hele tijd. Er blijkt veel veranderd in het dorp. Haar vader is gestorven, haar vriendinnen negeren haar en haar grote liefde Lucas gaat trouwen met het mooiste meisje van het dorp. Als dan ook nog eens blijkt dat Judith niet meer kan vertellen wat haar overkomen is omdat haar tong door haar ontvoerder werd afgesneden, wordt ze uit de gemeenschap verstoten.

Het verhaal heeft een wondermooie opbouw. Het lijkt wel een soort dagboek of brief waarin Judith haar verhaal neerschrijft. Ze richt zich in het verhaal vaak tot haar grote liefde Lucas zodat het lijkt alsof ze het verhaal voor hem schreef. Het boek bestaat uit vier grote hoofdstukken. De eerste drie hoofdstukken hebben als titel boek 1, boek 2 en boek 3. In het vierde deel komen heden en verleden op een prachtige manier samen. Een adembenemende apotheose waarin de waarheid zowel voor Judith als voor de lezer aan het licht komt. Niets is wat het lijkt, ook Judith zelf komt stukje bij beetje de waarheid te weten. Misschien was haar ontvoerder toch niet zo slecht als ze aanvankelijk dacht ...

De constante verweving van heden en verleden kunnen voor sommige lezers verwarrend zijn. Ik had hier geen problemen mee. Wellicht droeg de fenomenale schrijfstijl bij tot deze duidelijkheid. Julie Berry schrijft erg to-the-point en toch klinkt het verhaal als één grote, poëtische vers. De woordkeuze, zinsconstructies en verwoording dragen bij tot een fantastische totaalbeleving. Het verhaal speelt zich een aantal eeuwen geleden af en Berry weet deze sfeer op een prachtige manier op te roepen.

Mijn appreciatie voor dit boek is enorm groot. Eerst en vooral heb ik, vanuit mijn logopedische achtergrond, een grote voorliefde voor alles wat met spraak te maken heeft. Dit verhaal schetst een hoopvol beeld over hoe logopedische therapie 'avant la lettre' kan uitgroeien tot een groot succes. Maar ik ben vooral gecharmeerd door de esthetische waarde van het verhaal. De zinnen klinken vaak als verzen. Julie Berry kan in een beperkt aantal woorden, zinnen en beschrijvingen een immense emotie leggen. Ze roept een bepaalde sfeer op met een minimum aan geschetste beelden. Het is een verhaal waar je dagen nadien nog aan terug denkt, erg beklijvend. In Wat ik weet drijf je mee op de onuitgesproken stroom gedachten, gevoelens en herinneringen van Judith. Ze beschrijft haar leven na haar terugkeer, afgewisseld met flashbacks waarin steeds meer tipjes van de sluier worden opgelicht. Een aanrader voor elke liefhebber van het woord.