Aan de Hooikade in Den Haag zag Remco Campert op 28 juli 1929 het levenslicht. Als kind van dichter Jan Campert en actrice Joekie Broedelet, kon het niet anders dat Remco zich ontplooide tot een echte (woord)kunstenaar. Hij omringde zich met vrienden die dezelfde idealen nastreefden en ook liefhebbers waren van het woord. Dichters en schrijvers zoals Rudy Kousbroek, Lucebert, Hugo Claus en Simon Vinkenoog versterkten zijn wil om dichter te worden. Samen met deze dichters werd Campert later bekend als 'de Vijftigers', een literaire beweging in Nederland en België aan het eind van de jaren '40.
Remco Campert is een man met vele talenten. Hij is schrijver, columnist, vertaler, kinderboekenschrijver en dichter. Zoals het een echte kunstenaar betaamt had hij vele vrouwen (muzen?) en gaf hij buitensporige feestjes om de creativiteit te stimuleren. Hij zou perfect als rusteloze ziel bestempeld kunnen worden. Altijd op zoek naar een warme thuis, liefde, poëzie en creativiteit. Hij trouwde vier keer, verhuisde ontelbare malen en woonde in Parijs, Blaricum, Amsterdam en Antwerpen. Deze langdurige zoektocht en rusteloosheid weerspiegelt zich ook in zijn literair werk. Misschien komt dit door zijn woelige jeugd? Camperts ouders hadden weinig tijd om voor hem te zorgen waardoor hij opgevoed werd door verschillende familieleden. Later bleef Remco vaak alleen thuis, waardoor hij zich ontwikkelde tot een echte spijbelaar.
In 1961 verscheen zijn eerst roman: Het leven is vurrukkulluk. Dit boek werd keer op keer herdrukt en behoort tot één van de literaire klassiekers van Nederland. Ook als dichter was hij erg succesvol. Zijn debuut als dichter: Vogels vliegen toch, was meteen een schot in de roos. In de jaren 70' was het even stil rondom Campert, maar in 2004 werd zijn nieuwe boek Een liefde in Parijs lovend onthaald. Sindsdien publiceerde Remco Campert bijna jaarlijks proza en poëzie.
Campert ontving verschillende onderscheidingen voor zijn werk. In 1956 kreeg hij de Jan Campertprijs voor Met man en muis en Het huis waarin ik woonde. De belangrijkste prijs ontving hij in 1979, toen zijn complete oeuvre bekroond werd met de P.C. Hooft-prijs. In 2000 wilde men Remco Campert benoemen tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, maar hij weigerde omdat zijn opvattingen over de monarchie hem niet toestonden een Koninklijke onderscheiding te aanvaarden. In 2011 kreeg Campert de Gouden Ganzenveer voor zijn inzet voor het geschreven woord in Nederland. In 2015 volgde de Prijs der Nederlandse Letteren voor zijn gehele oeuvre.
Het alledaagse, de liefde, poëzie en de dood zijn thema's die in Camperts gedichten vaak terugkeren. Dit in al hun facetten. De donkere, depressieve kant, maar ook de vrolijkere, lichte en humoristische kant van het leven wordt belicht. Hieronder staan de hoofdthema's met telkens een beetje meer uitleg en een (of meerdere) gedichten als voorbeeld.
Bron: Koninklijke bibliotheek. Remco Campert: biografie. Opgeroepen op 14 oktober 2017, van Koninklijke bibliotheek, Nationale bibliotheek van Nederland: https://www.kb.nl/themas/nederlandse-poezie/moderne-nederlandse-dichters/remco-campert/remco-campert-biografie.
In zijn poëzie gaat Remco Campert vaak op zoek naar de precieze definitie van poëzie. Hier verwijst hij ook steeds naar alledaagse dingen. Poëzie is volgens hem net zo alledaags als denken. Bovendien maakte hij ook mooie gedichten over alledaagse dingen, zoals regen op zondag.
Liefde is een van de centrale thema's in de gedichten van Remco Campert. Hij is op vele vlakken in het leven een rusteloze nomade geweest. Als kind werd hij opgevoed door verschillende mensen en heeft hij talloze huizen bewoond. "Ik heb kilometers straat aan de huid van mijn voeten," schreef hij ooit. Dit geeft perfect zijn rusteloze ziel weer. Van...
"Wat is dat nu poëzie?". Deze vraag houdt Remco Campert zijn hele carrière lang in de ban. Talloze pogingen heeft hij ondernomen om in een gedicht te verklaren wat poëzie is. Is het enkel het geschrevene? Of zit poëzie in vele (dagelijkse) dingen vervat? Moeilijke vragen om over na te denken, maar toch nam hij meermaals deze grote parapluterm onder...
De dood komt vaak, al dan niet expliciet, voor in Camperts poëzie. Het afscheid nemen (van het leven, geliefdes, vrouwen, collega's ...) komt in het gedicht Licht van mijn leven, duidelijk aan bod. Dit gedicht geeft weer wat voor Remco Campert de belangrijkste dingen in het leven zijn. Poëzie, bijvoorbeeld, is het licht van zijn leven, zijn...