Liefde

Liefde is een van de centrale thema's in de gedichten van Remco Campert. Hij is op vele vlakken in het leven een rusteloze nomade geweest. Als kind werd hij opgevoed door verschillende mensen en heeft hij talloze huizen bewoond. "Ik heb kilometers straat aan de huid van mijn voeten," schreef hij ooit. Dit geeft perfect zijn rusteloze ziel weer. Van huis naar huis, van vrouw naar vrouw ... Op zoek naar creativiteit en de liefde. Vele vrouwen zijn de revue gepasseerd (Claassen & Brouwer, 1997). In zijn gedichten zijn de hoogtes en laagtes, de bereikbaarheid en onbereikbaarheid van de mystieke liefde terug te vinden. Hieronder een greep uit zijn, volgens mij mooiste, liefdesgedichten.

Geïnteresseerd? Lees dan zeker het verzamelalbum: Campert, R. (2002). Ja rozen. De mooiste liefdesgedichten. Amsterdam: Uitgeverij Thomas Rap.

Ja Rozen

Dit zijn rozen voor je                                                                                                              en alle poëzie.                                                                                                                          Dit is mijn mooiste pose:                                                                                                       die van liefde's acrobaat,                                                                                                    zwevend schijnbaar moeiteloos,                                                                                          maar met krampende tenen                                                                                             boven een bed                                                                                                                       van rozen en doornen.

Ik zal je nu beschrijven:                                                                                                     kijk, ik teken rozen op je huid                                                                                              en jij doornen op de mijne.

Goed,                                                                                                                                        ik ben acrobaat.                                                                                                                      Is er een mooiere pose?

Pose van gevaar,                                                                                                         balancerend tussen begeerte en verweer:                                                                            ik stijg, ik val en onderwijl:

ik teken rozen                                                                                                                          rozen                                                                                                                                  rozen

en dit zijn rozen.

Bron: Campert, R. (2002). Ja rozen. De mooiste liefdesgedichten. Amsterdam: Uitgeverij Thomas Rap.

Huid en hart

Huid, peau, skin, Haut                                                                                                           je huid ademt in alle talen.                                                                                                 Wat doe je me aan?

Op winternamiddagen                                                                                                         streel ik met voorzichtige vingers                                                                                         je huid, glanzend in de schemering.

Onder je huid bonst je hart,                                                                                               brengt mijn hart, fladderend als een vlinder,                                                                     tot rust.

In gulzige liefde                                                                                                                 verslind ik je                                                                                                                       met huid en hart

Bron: Campert, R. (2014). Licht van mijn leven. Amsterdam: De Bezige Bij.

In het stoffige groen

In het stoffige groen van de nazomer                                                                                heb ik van je gehouden                                                                                                         als jaloezie op liefde wijst.                                                                                                   Hazen hebben hun legers                                                                                                     en zelfs de wind zoekt 's nachts                                                                                  toevlucht in het hoge gras.                                                                                                   De ochtend brak aan                                                                                                         gezien door een whiskyglas                                                                                                  en in de nevels dansten de koeien.                                                                                    Alle vogels vlogen af en aan                                                                                            behalve ik en jij.

Bron: Campert, R. (2002). Ja rozen. De mooiste liefdesgedichten. Amsterdam: Uitgeverij Thomas Rap.