Poëzie

"Wat is dat nu poëzie?". Deze vraag houdt Remco Campert zijn hele carrière lang in de ban. Talloze pogingen heeft hij ondernomen om in een gedicht te verklaren wat poëzie is. Is het enkel het geschrevene? Of zit poëzie in vele (dagelijkse) dingen vervat? Moeilijke vragen om over na te denken, maar toch nam hij meermaals deze grote parapluterm onder de loep.

Poëzie is een daad

Poëzie is een daad                                                                                                               van bevestiging. Ik bevestig                                                                                                dat ik leef, dat ik niet alleen leef.

Poëzie is een toekomst, denken                                                                                          aan volgende week, aan een ander land,                                                                            aan jou al je oud bent.

Poëzie is mijn adem, beweegt                                                                                           mijn voeten, aarzelend soms,                                                                                            over de aarde die daarom vraagt.

Voltaire had pokken, maar                                                                                              genas zichzelf door o.a. te drinken                                                                                     120 liter limonade: dat is poëzie.

Of neem de branding. Stukgeslagen                                                                                     op de rotsen is zij niet werkelijk verslagen,                                                                    maar herneemt zich en is daarin poëzie.

Elk woord dat wordt geschreven                                                                                           is een aanslag op de ouderdom.                                                                                     Tenslotte wint de dood, jazeker,

maar de dood is slechts de stilte in de zaal                                                                            nadat het laatste woord geklonken heeft.                                                                             De dood is een ontroering.

Bron: Campert, R. (1988). Een neger uit Mozambique. Een keuze uit de gedichten. Amsterdam: De Bezige bij.

Poëzie (zoveelste poging)

Poëzie is de toon                                                                                                                     die de muziek maakt                                                                                                            die terwijl je luistert                                                                                                         spoorloos raakt

poëzie is een woord                                                                                                               je schrijft het op                                                                                                                    en de inkt wordt onzichtbaar

vergeefs gegoochel                                                                                                              met iets wat de schijn ervan heeft                                                                                      het konijn blijft in de hoed

waar niets om bewijs vraagt                                                                                                  blijft alles onbewezen

de mooiste poëzie is                                                                                                             het ongeschrevene

Bron: Campert, R. (2014). Licht van mijn leven. Amsterdam: De Bezige Bij.